مشارکت در توسعه استان نقش اساسی و محوری دارد. مردم خوزستان که همواره تحت فشارهای خارجی و داخلی از طریق اهرم های انحصار طلب بوده اند مشارکت در تصمیم گیری های سرنوشت ساز برای آنان از اهمیت بسازیی برخوردار است . جهت ترغیب مردم به فعالیت های توسعه ای استان باید آنان نیز در چرخه اقتصادی و سیاسی مشارکت داشته باشند که نتیجه آن اعتماد به دولتمردان و مجریان توسعه است؛ در اینصورت باید به نتایج توسعه امیدوار و بهره مندی توده عظیم مردم از ابعاد مختلف توسعه که ضلع اساسی آن توسعه نیروی انسانی ست را مشاهده کرد. اگر اجرای برنامه های عمرانی یا سیاسی و … تنها به نفع گروهی خاص و محدود از افراد جامعه باشد، هرگز همکاری اکثریت جامعه تامین نخواهد شد و قطعا اجرای برنامه توسعه آسان نخواهد بود. بنابراین تامین عدالت اجتماعی ،سیاسی ،… از شرایط اصلی و اساسی توسعه است. انحصارطلبی در همه اشکال و صور آن ،اعم از اقتصادی، اجتماعی، سیاسی؛ از موانع توسعه بشمار می آید و ایجاد رانت های اقتصادی و سیاسی نه تنها باعث توسعه نمیشود بلکه انحصارگرایی اقتصادی باعث گسترش فقر و بی عدالتی در میان اکثریت توده مردم شده و سپس عدم مشارکت اکثریت مردم در برنامه های توسعه را بدنبال دارد و گاها کارشکنی های نامرئی جهت ابراز اعتراض و نارضایتی از جانب مردم میشود. انحصارگرایی یا رانت های سیاسی باعث شکاف عمیق و از بین رفتن اعتماد بین مردم و دولتمردان می شود و زمینه برای فعالیت عناصر سیاسی سالم محیا نخواهد شد. توجه به منافع شخصی و سقوط آزاد اعتمادسازی در دراز مدت اتفاق می افتد و با این توضیح میتوان گفت که پس از گذشت سه سال از دولت اعتدال، استاندار خوزستان با چالش های جدی در جهت ایجاد اعتماد و آشتی بین توده مردم و دولتمردان و مجریان اقتصادی مواجه است و تصمیم گیری های منطقی استاندار میتواند راه مشارکت و حضور پررنگ مردم در فرآیند تصمیم سازی را فراهم کند. این تصمیمات اساسا باید به دور از شتاب زدگی باشد.