هیچکس منکر این حقیقت نیست که عمرکشاوزی رابطه تنگاتنگی باعمربشر داشته وبنا به تحول و رشد آدمیان کشاورزی نیز ازصورتی به صورتی دیگرتغییر وفرایندی تکاملی راطی کرده است.دردنیای امروزکه همه علوم وفنون تا سرحداعلای کمال پیش رفته اند،زراعت وکشاورزی نیز به سهم قابل توجهی ازاین تکامل خیره کننده دست یافته است.یکی از آثار مهم صنعتی شدن عملیات وکارکردهای کشاوزی به حاشیه رفتن زراعت موسوم به دیم بود.زراعتی باریسک منفی بالا و شبیه به قمار.
دراین نوع زراعت موتور محرکه کشاورز یعنی انگیزه،قربانی ابهام درحصول نتیجه می شود و رغبت و میل به توسعه و افزایش فعالیت و تبع آن تولیدنیز به قربانگاه نتایج قمارگونه و غیرقابل اعتماد چنین کشتی می رود.
حال می خواهیم، وضعیت تطبیقی میان دو کشت دیمی وآبی رابه نحوه مدیریت واداره یک موسسه عمومی  شهرمان تسری دهیم وپیرامون چنین تعمیمی باشماعزیزان به گفتگو بنشینیم.براساس آنچه میبینیم و ازطریق تماس وارتباط، لمس وحس میکنیم،کم نیستند موسساتی که با وجود وفور آب !! و تجهیزات انتقال آن ،اما اعتقادی به اصل چنین کشتی ندارندو شیفته وفریفته دیمی کاری هستند.هنر مدیران دیمی کار کشتن انگیزه نزد نیروهای متخصص،توانمند وخلاق از یک طرف و بهاءبخشی و میدان دادن بیش ازحد به همه فن حریفان پر ادعا و غلط انداز از سوی دیگر است.بدیهی است که چنین مدیریتی نمی تواند با اطمینان خاطر به انتظار محصول وثمره فعالیت و اقدامات خود بنشیند بلکه همه چیز رابه تقدیر و آمیزه های بیمی و امیدی وامیگذارد.مدیریتهایی که اصول بدیهی چیدمان نیروهای تحت امر خود را نه براساس لیاقت،دانش،تخصص وتعهد و نه حتی تشخیص خود،بلکه براساس معیارهای بی معیار و سلیقه ای اتاقک های باصطلاح فکر وانتفاع پیرامون خود، طراحی وپیاده میکنند، قطعا نمی توانند موسسه تحت مدیریت خودرا بسان یک مزرعه پرثمر وخرم به شادابی ونشاط برسانند.راقم به جرات وجود استرس وپریشانی فکری بسیاری از شاغلان توانمند و لایق مشغول درچنین موسساتی راناشی ازتفکر مبتنی بر ایده های دیمی و عدم سعی مدیران در زدودن چنین تفکری ازپیکره موسسات موردنظر می داند.
بهرجهت این وضعیت نابهنجار که روز به روز بروخامت آن افزوده می شود،بانوشته های همواره صریح ،تذکرگونه والبته صادقانه راقم متوقف نمیشود،زیرا لازمه هر اصلاح و تغییری اراده خواهان تغییر است که ظاهرا مدیران همواره مورد خطاب (وحتی عتاب) برغم ژستهای دلسوزانه شان باچنین چنین اراده ای فاصله ها دارند و کشت قمارگونه دیم رابرزراعت تضمین شده آبی ترجیح می دهند.
در مباحث بعدی به سایر آسیبهای حاکم بر موسسات عمومی بویژه شهرداریهای استان خواهیم پرداخت.

+1

0