سالها قبل كودکی در این شهر آرزو داشت برای مردمش آواز بخواند. روزی از روزها در حالی که از خیابان نادری اهواز عبور می‌کرد، چشمش به کاست جدیدی افتاد که تصویر خواننده‌ای با چفیه و عگال روی آن نقش بسته بود. اگرچه آن کودک آن روز در جیبش تنها ۴۲۰ تومان پول داشت و نتوانست کاست ۴۵۰ تومانی را بخرد، ولی آنچه با خود به خانه خود در شهر کارون برد، این امید بود که رویایش دست‌یافتنی است و صدایش شنیده خواهد شد.
او که قاری قرآن بود و توانسته بود در مسابقات قرآنی مقام کسب کند، از آن روز تلاشش را آغاز کرد و بالاخره در سال ۱۳۷۸ اولین ترانه‌اش را خواند. حالا چیزی حدود دو دهه از آن روز می‌گذرد و کودک گمنام آن روزها، برای خودش اسم و رسمی کسب کرده است و همه مردم او را می‌شناسند؛ «علی کارونی». خواننده ای که به همشهری می‌گوید یکی از مهم‌ترین معیارهایش برای تولید آثار، حرف‌های مرد است.
گفت‌وگوی خبرنگار همشهری با این خواننده محبوب خوزستانی را از دست ندهید.

• چه شد که علی کارونی، علی کارونی شد؟

از دوران کودکی علاقه زیادی به خوانندگی داشتم. از قرائت قرآن و خواندن سرود در مدرسه شروع کردم و تحت نظر اساتیدی همچون مجید شیخانی، حسن عموری، سنا زرگانی، محمد ناصری‌خواه و باقر سواری به فرا گرفتن صوت و لحن قرآنی و آموزش دستگاه‌های عربی پرداختم. با عنایت خدا و کمک‌های فراوان استادم سنا زرگانی موفق به اخذ مقام اول صوت و لحن با ۹۹ امتیاز در شهر کارون شدم. از سال ۱۳۷۸ به صورت رسمی خوانندگی را با ورود به اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و همچنین صدا و سیما شروع کردم. من در خانواده‌ای کاملا مذهبی اما روشن فکر بزرگ شدم. درحوزه قرائت قرآن پدرم و خانواده‌ام مرا به شدت تشویق می‌کردند اما در حوزه موسیقی نه. البته مخالفتی هم نمی‌کردند.

• واکنش اطرافیان در قبال این‌که یک قاری قرآن، خواننده شود، چه بود؟

الان هم به قرآن علاقه فراوانی دارم و قرآن نقش موثری در زندگی من داشته و دارد. اما در مورد موسیقی در ابتدا نگاه‌ها بسیار بد بود و همه حتی خانواده‌ام گمان می‌کردند قرار است به ولنگاری رو بیاورم. ولی به مرور زمان دیگران متوجه مسیری که انتخاب کردم، شدند و نگاه‌ها اصلاح شد.

• چه شد که به صورت آکادمیک آموختن موسیقی را دنبال نکردید؟

من علاقه‌ فراوانی به تحصیل آکادمیک موسیقی داشتم و دارم. با قانون تطبیق دوره ادواری تجربی به آکادمی در سال آینده، بدون کنکور وارد دانشگاه موسیقی می‌شوم و برای مقاطع بالاتر در حوزه موسیقی تلاش خواهم کرد. ضمن این‌که کتابی را در حال تالیف دارم که درباره مقام‌های عربی به ویژه مقام‌های محلی عربی خوزستان است که به زودی منتشر خواهد شد. در همان دوره راهنمایی برای تحصیل آکادمیک موسیقی، تلاش زیادی کردم. ولی مدرسه موسیقی فقط در دو شهر تهران و اصفهان وجود داشت و این دو مدرسه خوابگاه شبانه نداشتند.

• نبود این امکانات چقدر جلوی پیشرفت شما را گرفت؟

بچه که بودم، علاقه داشتم خلبان شوم. این علاقه هنوز با من هست ولی چه می‌شود کرد؟ در شهر کارون و حتی در استان خوزستان با کمبود امکانات بسیار زیادی از هر لحاظ مواجه بودیم در آن زمان حتی تحصیل هم در مدارس به شدت دشوار بود. چه برسد به این‌که کسی دلش بخواهد خلبان شود. البته ناامید نیستم و مطمئنم روزی خلبان هم خواهم شد و به همه جاهایی که نبود امکانات مانع رسیدنم به آنها شد، خواهم رسید.

• آیا خوانندگی به عنوان یک شغل توانسته مخارج زندگی شما را تامین کند؟

خوانندگی فقط برای پایتخت‌نشینان از لحاظ مالی درآمد دارد. چهار سال پیش قصد اجرای کنسرت در آبادان را داشتم که به دلایل نامعلومی با وجود مجوز رسمی از دولت، کنسرتم لغو و ضرر مالی قابل توجهی به من تحمیل شد. با این وضعیت نمی‌شود از موسیقی درآمد کسب کرد. حتی نمی‌شود هزینه‌های تنظیم و ضبط را جبران کرد.
چند سال پیش به دلایل مختلفی از جمله لغو کنسرت به قم مهاجرت کردم و دو سال در مسیر تهران- قم مسافربری کردم اما قد خم نکردم و به مسیرم و اهدافم ادامه دادم. در کل آن دوران دو سه نفر از مسئولان سراغ من آمدند و مرا به برگشتن به اهواز و از سر گرفتن فعالیت‌های هنری تشویق کردند.

• چطور در دل مخاطبان جا باز کردی؟

من از روز اولی که وارد فضای موسیقی شدم، دغدغه این را داشتم که کار عربی و با لهجه و لحن اهوازی به بازار ارائه کنم، اما متاسفانه زمینه فراهم نمی‌شد. به کمک یک دوست اهوازی توانستم چند ترانه با فرمت دلخواه خودم تنظیم و ضبط کنم که به جرأت می‌توان گفت آثاری کاملا عربی اهوازی بودند و مردم عرب خوزستان برای اولین بار، کارهایی در این سبک، با چنین فرمت جدیدی می‌شنیدند؛ «ویاک اخذنی»، «انته حبیبی»، «یا احبابی» و «یا زمن» از جمله این کارها بودند.

• برخلاف برخی دیگر از خوانندگان، شما ساز نمی‌نوازید. آیا این کار دلیل خاصی دارد؟

ساز تخصصی من ویلن است و نزد استاد حق شناس ویلن را به شکل ناپیوسته فرا گرفتم و در حال حاضر هنرجوی متوسط هستم. هرچند به نظرم لزومی ندارد که خواننده، نوازندگی هم بلد باشد. مثلا خواننده مطرح عرب «جرج وسوف» با این‌که هیچ سازی را نمی‌تواند بنوازد، یکی از مفاخر موسیقی عربی است. صد البته اگر خواننده با نوازندگی هم آشنایی داشته باشد روی کیفیت کارش تاثیر مثبت خواهد گذاشت.

• بهترین اثری که تا کنون ارائه کرده‌اید، از نظر خودتان کدام بوده است؟

همه کارهایم را دوست دارم. هرچند از نظر خودم بهترین اثر عربی‌ام «ویاک اخذنی» و بهترین کار فارسی‌ام «حلالم کن» هستند.

• در تولید یک اثر موسیقی معمولا چه چیزهایی را به عنوان معیار لحاظ می‌کنید؟

اولین معیار من انسانیت است. حفظ ارزش ها، دردهای مردم و در آخر احساسات شخصی‌ام، دیگر معیارهای موثر در تولید یک اثر هستند.

• از آنجا که شما به دو زبان می‌خوانید، مخاطبان اصلی آثار شما چه طیفی هستند؟

تشخیص این امر خیلی سخت است. مخاطبان مختلف با آثار مختلف ارتباط برقرار کرده‌اند و تفکیک آنها از یکدیگر کار سخت و غیرممکن است.

• چه برنامه ای برای نوآوری در کارهایتان و ارائه کارهای جدیدتر و متفاوت‌تر دارید؟

تازگی و نو آوری همگام با حفظ اصول و ارزش‌های موسیقیایی و اخلاقی امری ضروری است. چرا که دنیای ما همیشه به دنبال نوآوری و ابداع است. من هم در این حوزه از نظر خودم خوب عمل کرده ام. در رابطه با آینده ام نمی‌توانم چیز زیادی بگویم. اما برای یک آینده بهتر همه تلاشم را خواهم کرد.

• در کارهایتان بیشترین تاثیر را از چه کسی گرفته‌اید؟

همه چهره‌های فاخر و مطرح را دوست دارم اما خود هم نمی‌دانم چرا هیچ وقت دوست نداشتم از کسی تاثیرپذیری داشته باشم. همیشه سعی کردم خودم باشم و شخصیتم نه از لحاظ هنری و نه اخلاقی شباهتی به کسی نداشته باشد. برای همین هم هست که از نظر اخلاقی و هنری به هیچ کس شباهتی ندارم.

• درباره کنسرت اخیرتان در شادگان بگویید. استقبال مردم را چطور دیدید؟

مدت‌های زیادی بود که مردم و مسئولان شهر شادگان مرتب از بنده برای اجرای کنسرت در آن شهر دعوت می‌کردند و من با وجود علاقه فراوانی که به مردم شادگان دارم به دلیل برخی مشکلات موفق نمی‌شدم کنسرت بگذارم. استقبال مردم در شب اجرای کنسرت بسیار خوب بود. تعداد زیادی از مردم به دلیل کمبود جا به خانه‌های خود برگشتند. آن شب یکی از بهترین شب‌های زندگی من بود و ساعاتی بسیار خوش و شیرین به همراه کلی خاطره زیبا از مردمی ساده و صمیمی آن شهر برایم به جا ماند. شخصا علاقه‌ فراوانی برای اجرای کنسرت در شهرهای استانم دارم و امیدوارم در آینده فرصت حضور در دیگر شهرهای خوزستان هم فراهم شود.

0

0