روزهای آغازین مدرسه در راه است. در این روزها دوباره شور و نشاط زنگ مدرسه، والدین و فرزندان را به تکاپو می‌اندازد. این روزها بازارها، مغازه‌های نوشت افزار فروشی و حتی بساطی‌ها و دست‌فروشان رنگ و بوی مدرسه گرفته‌اند. بازار خرید و فروش دفترهایی با طرح‌ها و رنگ‌های جذاب، مدادرنگی‌ها، خودکارها، مدادتراش‌ها و ده‌ها وسیله دیگر رونق گرفته است. کیف مدرسه هم که خود بخش مهمی از بازار فروش لوازم مدرسه را به خودش اختصاص داده است؛ کیف‌هایی با طرح، اندازه و رنگ‌های مختلف، که گاه بزرگترها را به اندازه کودکان به وجد می‌آورد. تشخیص دخترانه و پسرانه بودن این کیف‌ها چندان سخت نیست. رنگ‌های صورتی، قرمز، آبی و سبز و طرح‌های سیندرلا، کتی، اسپایدرمن و بن‌تن هر کدام، مخاطب خود را جذب می‌کنند.
به طور معمول انتخاب کیف از انتخاب بقیه وسایل مدرسه زمان‌گیرتر است. بررسی قیمت، کیفیت، وزن و اندازه، عواملی هستند که زمان زیادی از والدین و فروشندگان می‌گیرد. علاوه بر این موضوع رغبت و سلیقه دانش‌آموزان عامل مهم دیگری است که گاه بر همۀ سنجه‌ها و محاسبات والدین می‌چربد. گاه والدین با این منطق که این کیف را خود دانش‌آموز پسندیده است، خود را قانع می‌کنند. اهمیت انتخاب صحیح کیف مدرسه فراتر از پسند دانش‌آموز است و انتخاب نادرست کیف می‌تواند به سلامت دانش‌آموز آسیب جدی وارد کند. دکتر «احمد دشت‌بزرگ» فوق تخصص بیماری‌های استخوان و مفاصل پیش از این در این زمینه به همشهری گفته بود: “بهترین گزینه برای انتخاب کیف، کوله‌پشتی است که علاوه بر این‌كه فضا و حجم كافی برای وسایل بچه‌ها دارد، از استانداردهای ایمنی قابل قبول‌تری نیز برخوردار است. این استاد دانشگاه علوم پزشكی اهواز مشخصات یك كوله‌پشتی استاندارد را چنین توضیح داد: «كوله‌پشتی باید دو‌بند مساوی، پهن و نرم داشته باشد. وجود یك‌بند سوم هم كه بتواند مانند كمربند، كوله‌پشتی را به كمر دانش‌آموز متصل كند، ایده‌آل است تا هنگام راه رفتن یا دویدن، از تأثیرات منفی حركت كوله‌پشتی به ۲ طرف بدن دانش‌آموز بكاهد.
به گفته دشت‌بزرگ همچنین عرض كوله‌پشتی نباید از عرض شانه‌های دانش‌آموز بیشتر باشد، كیف یا كوله‌پشتی نباید دامنه حركتی مفاصل شانه را تغییر دهد، طول بندهای كوله پشتی باید مساوی باشد و به نحوی تنظیم شود كه كیف درست روی كمر دانش‌آموز جا گیرد. با توجه به توصیه‌های این پزشک والدین باید هنگام خرید کیف مدرسه بیشتر دقت کنند.
در این زمینه، سوالی وجود دارد: می‌توان روزی را تصور کرد که دانش‌آموزان برای رفتن به مدرسه به کیف‌های بزرگ و سنگین نیاز نداشته باشند؟ یافتن پاسخ برای این سوال چندان سخت نیست. هر چند این فرایند اندکی زمان‌بر است و نیازی به همکاری سه جانبه اولیاء دانش‌آموزان، نهادهای متولی آموزش و حمایت‌های دولتی دارد. گذاشتن کمدها و مخزن‌های اختصاصی در مدارس که دانش‌آموز بتواند وسایل خود را آن نگهداری کند و چیزهای ضروری را با خود به خانه ببرد، می‌تواند راه‌حل پیشنهادی برای رهایی از کیف مدرسه باشد. در این زمینه دولت می‌تواند با ارائه تسهیلات مناسب به مدارس دولتی و خصوصی، زمینه تهیه و نصب این کمدها را در مدارس مهیا کند.
تا زمان راه‌اندازی این روش که اجرای آن چند سالی زمان می‌برد، والدین می‌توانند با نظارت بر برنامه‌های کلاسی دانش‌آموزان آنان در انتخاب وسایلی که باید با خود به مدرسه ببرند، یاری دهند و از حمل بی‌مورد کتاب‌ها و وسایل غیرضروری جلوگیری کنند. تقسیم کتاب‌های مدرسه به چند بخش هم ممکن است در کاهش تعداد صفحات و وزن کتاب‌ها و در نتیجه کاهش وزن وسایلی که دانش‌آموزان با خود به مدرسه می‌برند، موثر باشد.
مهم این که دانش‌آموزان آینده‌سازان این مملکت هستند و ایمنی و سلامت آنان را نباید ساده تصور کرد.

مریم فرطوسی

خبرنگار همشهری